Drogie dzieci,
zapewne niektóre z Was, mogą się już pochwalić pierwszą w tym roku opalenizną, ale kalendarzowy, pierwszy dzień lata dopiero przed nami. Zatem tematyka tego tygodnia bedzie poświęcona właśnie tej porze roku oraz towarzyszącym jej zjawiskom atmosferycznym.
15.VI.2020 – poniedziałek
„Skąd się bierze burza?” - słuchanie wiersza Marcina Przewoźnika pt.: „Burza"
Co się dzieje tam u góry?
Wielką wojnę toczą chmury?
Wciąż na siebie nacierają
I strzelają, i błyskają?
Co się tam na górze dzieje?
Że się nam na głowy leje?
Od błyskawic niebo trzeszczy,
A nam w butach chlupie deszczyk.
Ciemne niebo dudni, świeci…
Co się dzieje tam na górze?
Wiedzą to na pewno dzieci:
Oglądamy groźną… (burzę).
Po wysłuchaniu, dziecko wymienia, jakie zjawiska towarzyszyły burzy.
Następnie formułuje swoje przypuszczenia na temat: Jak należy się zachować w czasie burzy? Podsumowując:
Podczas burzy:
– należy unikać wysokich obiektów;
– nie wolno przebywać w wodzie ani na odkrytym terenie, chować się pod drzewami;
– należy unikać metalowych przedmiotów i nie przebywać w ich pobliżu;
– nie wolno rozmawiać przez telefon komórkowy.
-Jak należy zachować się podczas burzy, gdy jesteśmy w domu? (pozamykać okna, wyłączyć: telewizor, komputer, radio, nie rozmawiać przez telefon, ponieważ uderzenie pioruna w urządzenie elektryczne lub telekomunikacyjne może spowodować porażenie),
- Co należy zrobić, gdy burza zaskoczy nas poza domem? (schronić się w bezpiecznym miejscu, w budynku, w jaskini, w aucie itp.)
- Co chroni budynki przed uderzeniem pioruna? (piorunochron)
- Czego należy unikać podczas burzy? (nie wolno chować się pod drzewami, nie wolno stać w wodzie
Zabawa językowa „Kapie, pada, leje”
Dziecko podaje wyrazy mówiące o tym, co robi deszcz: kapie, pada, leje, mży, kropi, siąpi. Kojarzenie dźwięków:
– uderzenia palcami w bębenek
– kapie, kropi, – przesuwanie palcami po bębenku
– siąpi, mży, – uderzanie pałeczką
– pada, – mocne uderzanie pałeczką
– leje. Ilustrowanie rodzaju deszczu ciałem:
– mżawka – pocieranie dłońmi o uda,
– silniejszy deszcz – klepanie dłońmi w uda,
– ulewa – tupanie nogami.
Aktywność ruchowa - zabawy ruchowe przy muzyce
W tym tygodniu przypomnicie sobie, znane już Wam zabawy ruchowe przy muzyce.
16.VI.2020 – wtorek
„Tęcza” - poznanie zjawiska powstawania teczy zainspirowane piosenką pt.: „Tęcza, tęcza, cza, cza, cza"
„Tęcza cza, cza, cza” sł. Anna Bernat, muz. Aleksander Pałac
https://www.youtube.com/watch?v=LmBK0xFkhH4
Koleżanko, kolego popatrz czasem na niebo.
Czasem zdarzyć się może, cud, zjawisko w kolorze.
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza,
czarodziejska wstążka ta.
Wiąże niebo z ziemią, o,
jaki kolorowy splot.
Tęcza, tęcza cza, cza, cza,
czarodziejska wstążka ta.
Przez tę tęczę cały świat
kolorowy uśmiech ma
Narysuję tę tęczę i na zawsze ci wręczę.
By ci było tęczowo, tęczę noś kolorową
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza,
Śpiewaj z nami o tęczy, Kiedy nuda cię dręczy.
W domu, w szkole, po burzy Tęcza minę rozchmurzy.
Ref.: Tęcza, tęcza cza, cza, cza,
Rozmowa na temat piosenki. O czym była piosenka? Co to jest tęcza? Kiedy możemy ją zobaczyć? Z ilu kolorów składa się tęcza? (7).
Kolory tęczy: czerwony, pomarańczowy, żółty, zielony,, niebieski, granatowy, fioletowy
Tęcza ma kształt okręgu, a na ziemi widać tylko łuk, gdyż resztę zasłania horyzont;
Zabawa „Zapamiętaj kolory” – z przygotowanych pasków, w kolorach tęczy, dziecko układa tęczę, zgodnie z kolejnością występowania kolorów. Dziecko nazywa poszczególne kolory i wymienia pierwszą głoskę w nazwie koloru.
Zabawa „Tęcza nad rzeką"
Gdzieś wysoko nad wioseczką (wskaż ręką nad głową),
bije grom (klaśnij w dłonie).
Zawieszony ponad rzeką tęczy krąg (zatocz ręką łuk).
Krąg wysoki, kolorowy, świetlny łuk.
Pod nim chmurek rząd deszczowych (opuszczaj rękę, poruszając palcami) suszę zmógł.
Ile ma kolorów tęcza? Siedem barw (pokaż 7 palców).
Jeśli chcesz , rób z nich naręcza i się baw (dobierzcie się w pary i tańczcie w kółeczku)
„Tęcza” – malowanie farbami plakatowymi, tworzenie kolorów pochodnych
Opowieść:
Na początku tęcza miała tylko 3 kolory: czerwony, żółty i niebieski. Wszyscy się nią zachwycali – dzieci, dorośli, zwierzęta i rośliny. Po pewnym czasie jednak, te same kolory znudziły się tęczy. Co tu zrobić, by być piękniejszą? – myślała tęcza. I całkiem przypadkiem malując niebo zmieszała czerwień z żółtym i tym sposobem była piękniejsza o jeden kolor – pomarańczowy. Minął jakiś czas i tęcza chciała być jeszcze większa i jeszcze piękniejsza, by sprawiać jeszcze większą radość dzieciom, dorosłym, roślinom i zwierzętom, które na nią patrzyły, ale nie wiedziała jak to zrobić. Z tych nerwów pomieszała niechcący czerwień z niebieskim i otrzymała następny wspaniały kolor – fioletowy. Była bardzo zadowolona. Po pewnym czasie zapragnęła, by niebo wyglądało jeszcze wspanialej. Zaczęła dolewać jedną farbę niebieską do żółtej ii tym sposobem otrzymywała zielony. I tak tęcza robi do dziś – miesza swoje kolory, by stawać się większą, piękniejszą, podobać się dzieciom, dorosłym, roślinom, zwierzętom, słońcu i chmurkom. Po pewnym czasie, do tych 6 kolorów dołączył jeszcze jeden kolor, granatowy.
WYKONANIE PRACY:
Dziecko maluje tęczę na dużej kartce papieru za pomocą kawałka gąbki, wycinają elementy z papieru kolorowego i nakleja pod tęczą, tworząc dowolny krajobraz.
17.VI.2020 – środa
„O pracowitym słoneczku” - słuchanie opowiadania A. Galicy
Wczesnym rankiem, gdy wróbelki jeszcze mocno spały, za lasem obudziło się słonko. Ziewnęło, przeciągnęło się i wyjrzało powoli zza drzew.
Wyciągnęło promyki i obudziło wróbelki, które zaczęły głośno ćwierkać.
– Wstawać, śpiochy – zaśmiało się i potoczyło po niebie nad łąkę. Tam przez słoneczną rurkę wypiło rosę z trawy, liści i kwiatów.
– Wstajemy, już dzień! – mówiły kwiaty i podnosiły do słońca kolorowe główki.
Trawa szumiała, drzewa szeleściły listkami, a słonko turlało się coraz wyżej po niebie. Rozglądało się uważnie, bo czekała na nie poważna praca. Trzeba było osuszyć skrzydła motyli, pogłaskać futerka baranków i ogrzać wylegującego się kota.
– Mrau, jak ciepło – mruczał, przeciągając się, kot.
Tymczasem słońce zaglądało do okien domów, żeby obudzić dzieci i namalować im na noskach malutkie piegi.
– Mamy pusto w brzuszku, dajcie nam okruszków – ćwierkały wróbelki
na widok dzieci.
Słońce tymczasem wędrowało dalej po niebie, aż zmęczyło się trochę i ziewnęło.
– Już południe – szepnęło do siebie. – Pora na małą drzemkę.
Właśnie nadpływała biała, puchata chmura. Słonko wskoczyło za nią, przytuliło się i postanowiło się zdrzemnąć. A z chmury, kap, kap, zaczęły kapać krople. Początkowo maleńkie kropelki, później coraz większe, aż rozpadał się ciepły
deszcz i zadźwięczał tak:
Hopla, hopla, hopla, już za kroplą kropla,
Jedna mała, druga duża, skacze po kałużach.
Wróble kąpały się w kałuży, gdy słonko wyjrzało zza chmurki.
– Miło zdrzemnąć się na miękkiej chmurce – mruknęło. – Ale co teraz?
Wszystko mokre, trzeba coś z tym szybko zrobić.
Wyciągnęło promyki i próbowało łapać kropelki deszczu.
– Nie złapię całego deszczu – powiedziało. – Ale mam lepszy pomysł!
– Jaki pomysł? Co zrobisz? – pytały wróbelki.
– Zaraz zobaczycie – odparło słonko i zabrało się do pracy.
Promykami delikatnie dotykało kwiatów – czerwonych, różowych, fioletowych, żółtych – i takimi farbkami rozpuszczonymi w deszczu malowało na niebie kolorową tęczę. Namalować tęczę na wielkim niebie to nie lada praca. Ale słonko, choć troszkę zdyszane i zmęczone, pracowało tak długo, aż deszcz przestał padać.
– Hura! Udało się! – zawołało i z radości zjechało po tęczy jak po zjeżdżalni wprost na górkę. Zatrzymało się tam jeszcze chwilkę, rozejrzało zadowolone ze swojej pracy i powoli zaczęło zachodzić.
– Dobranoc, do jutra – pomachało wróbelkom ciepłymi promykami i poszło spać.
Rozmowa na temat opowiadania:
- Kiedy i gdzie obudziło się słonko?
- Co robiło rano / w południe / wieczorem?
- Co zazwyczaj robisz rano / w południe / wieczorem?
- Jaka jest twoja ulubiona pora dnia?
Zabawa: „Podróż słońca” – ćwiczenie gałek ocznych. Dziecko wyciągają przed siebie prawą rękę, zaciskają palce. Ustawia pięść po lewej stronie swojego ciała. Nawiązując do podróży słońca po horyzoncie nieba, porusza powoli ręką w prawą stronę i jednocześnie wodzi wzrokiem za pięścią – słońcem. Ćwiczenie powtarza, zmieniając rękę. Do tego ćwiczenia można wykorzystać również latarki. Dziecko może poruszać światłem latarki i wodzić za nim wzrokiem.
Można również porozmawiać z dzieckiem na temat ochrony przed szkodliwym działaniem słońca.
Aktywność ruchowa - zabawy ruchowe przy muzyce
18.VI.2020 – czwartek
„Pogoda” – słuchanie opowiadania
Adaś ciągle spogląda w okno. Dzisiaj z grupą przedszkolaków jedzie na wycieczkę. Ale co z tą pogodą? Czy wycieczka się uda? Mają jechać bryczką i grać w piłkę.
– Mamusiu, nie widać słońca. po niebie płyną ciemne chmury – chłopiec ze smutkiem spogląda w okno.
– Może zabiorę grubszą kurtkę, a może wyciągnę z plecaka krótkie spodnie, pewnie ich nie założę – coraz bardziej denerwuje się Adaś.
– Nie martw się, popatrz, termometr wskazuje wysoką temperaturę – tłumaczy mama.
– Jest ciepło, chociaż trochę parno. Włączymy telewizor i zaraz dowiemy się, jaka będzie pogoda – na ekranie pojawiła się mapa Polski.
– Mieszkamy tutaj, gdzie widać słońce zza chmur – tłumaczy Adasiowi mama. – Wprawdzie widać czasami padający deszcz, jednak to tylko przelotne opady.
Adaś wpatruje się w mapę pogody.
– Trochę podobna do naszego kalendarza pogody. Codziennie wspólnie z panią zaznaczamy na nim pogodę, jaką zaobserwowaliśmy w drodze do przedszkola. Wybieramy chmurki, krople deszczu, ugięte na wietrze drzewa.
Zegar wybija ósmą godzinę.
– Na nas już czas – mama z Adasiem idą do przedszkola.
– Będzie wspaniale, zobaczysz. Przebierz się w krótkie spodenki, jest coraz cieplej.
Pogoda dopisała. Chociaż było pochmurno, nie spadła ani jedna kropla deszczu. Były spacer nad jezioro, przejazd bryczką i oczywiście gra w piłkę. Dzieci wróciły bardzo zadowolone, chociaż trochę zmęczone.
Po przeczytaniu opowiadania zadajemy dziecku pytania: Gdzie wybierał się Adaś? Dlaczego chłopiec był zmartwiony? Jaką pogodę wskazywała prognoza w telewizji? Jaka pogoda była na wycieczce?
Rozmawia z dzieckiem o zjawiskach atmosferycznych charakterystycznych dla poszczególnych pór roku. Czym różni się lato od innych pór roku? Co dzieci robią w lecie?
Prezentujemy dziecku obrazki zjawisk kojarzących się z latem: słonko, wiatr, upał, piorun, ulewa.
Obrazki - Zjawiska atmosferyczne (można wydrukować)
Dziecko dopasowuje nazwy do poszczególnych ilustracji. Następnie układa nazwy z liter, rozpoznaje i nazywa spółgłoski i samogłoski.
Zabawa: „Pogoda za oknem”
Dzieci rozmawiaj o aktualnej pogodzie. Odwołują się do własnych obserwacji. Zadanie polega na rozpoznawaniu zjawisk atmosferycznych w środowisku. Warto zwrócić uwagę dziecka na odpowiedni strój adekwatny do pogody.
Zabawa: „W co się bawić?”
Dzieci wypowiadają się na temat wiosennych i letnich zabaw na podwórku, na placu zabaw. Zwracamy uwag na bezpieczeństwo jazdy na rowerze, rolkach, zabaw na huśtawce i torze przeszkód. Następnie dzieci pantomimicznie demonstrują różne formy ruchu.
„Po łące biega lato” – słuchanie piosenki, zabawy przy piosence
https://www.youtube.com/watch?v=QHR9URbvf_E
Po łące biega lato
Uwija się jak bąk.
"Dzień dobry" mówi kwiatom
i pieści każdy pąk.
Ref.: Kto chce się z latem spotkać,
Niech idzie z nami tam.
Rumianek i stokrotka
Pokażą drogę nam.
Pomaga lato pszczołom,
Na kwiatach też się zna.
Uśmiecha się wesoło
I w berka z wiatrem gra!
Ref.: Kto chce się z latem spotkać…
Gdy lato jest zmęczone,
W szałasie sobie śpi
I we śnie gra w zielone,
Bo łąka mu się śni.
Ref.: Kto chce się z latem spotkać…
Po wysłuchaniu piosenki rozmawiamy o jej treści: Jaką mamy porę roku? W jakim miejscu – zgodnie z piosenką – można spotkać lato? Jakie zmiany zauważyliście w przyrodzie? Czy wiecie, jakie zmiany zachodzą latem w parku, lesie i na łące
Następnie zapraszamy dziecko do ponownego słuchania utworu i interpretowania ruchem jego treści. Zachęcamy dzieci do swobodnej interpretacji.
19.VI.2020 – piątek
„Letni krajobraz” – malowanie farbami plakatowymi
„Letnie krajobrazy” – rozmowa w oparciu o pokaz slajdów, poszerzanie słownika czynnego dzieci o nazwy związane z letnimi krajobrazami. Prowadzimy krótką rozmowę na temat zamieszczonych slajdów. Dziecko podaje nazwę środowiska przyrodniczego i krajobrazu (np. morski, górski, las, łąka, jezioro, rzeka).
Letnie krajobrazy - pokaz slajdów
Zadaniem dziecka jest namalowanie farbami plakatowymi letniego pejzażu. Dziecko zamyka oczy i przy nagraniu „Lato” A. Vivaldiego wyobraża sobie krajobraz, jaki chciałoby namalować. Zachęcamy dziecko do tworzenia nowych barw przez mieszanie kolorów, tak jak robią to malarze.
https://www.youtube.com/watch?v=hGV-MRdcQOE
Po wykonaniu pracy zachęcam do obejrzenia prezentacji do wiersza Jana Brzechwy pt.: „Przyjście Lata"
"Przyjście lata" - Jan Brzechwa
Aktywność ruchowa - zabawy ruchowe przy muzyce
